Teun Toebes - Verpleegthuis, wat ik leer van mijn huisgenoten met dementie.

 

Een prachtpleidooi voor verandering in de zorg door de 21jarige Teun Toebes. Hij bemerkte tijdens stage voor zijn opleiding ‘Zorgethiek en beleid’ dat het ‘systeem’ zoveel afstand heeft gecreëerd en een grote aaneenschakeling is van regels voor verzorging, waardoor de echte zorg in het geding komt. Hij besloot proef op de som te nemen en vroeg aan de Raad vanToezicht toestemming om een jaar te gaan inwonen als bewoner. Hij heeft daarnaast een vrijwilligersstichting opgericht: ‘STeun en Toeverlaat’, die zich richt op het creëren van geluksmomenten bij mensen met dementie, vooral door het prikkelen van hun zintuigen en hen verleiden om in actie te komen.




Teun’s conclusie: Mensen met dementie die tegengas geven zijn per definitie ‘moeilijk’. Er is sprake van machtsverhoudingen: medewerkers werken volgens regels die 100% moeten worden nageleefd door de bewoners. Iedere afwijking wordt meteen de kop ingedrukt, waardoor de bewoners niet veel meer dan nummers zijn, terwijl zij juist in hun laatste levensfase ook plezier zouden moeten hebben. Iedere vorm van zelfstandigheid wordt de kop ingedrukt, en ze leven in een op zich staande wereld.  Teun omschrijft dit als een ongelijke situatie tussen ‘lijstjes die moeten worden afgetekend’ en ‘echt voor mensen zorgen’. En eenheidsworst waar het hier gaat om individuen met ieder hun eigen persoonlijkheid.

Zijn streven: maak hun wereld inclusief: laat ze meer naar buiten, haal de buitenwereld binnen en doe dit alles samen. Laat ze binnen en buiten bewegen. Daardoor worden ze sterker, waardoor valkansen verkleinen, waardoor je ze gevoelsmatig minder hoeft te beschermen. Praat niet alleen over hen maar ook met hen. Zorg dat hun woonplek als een eigen ‘thuis’ aanvoelt, en laat hen voelen dat ze ertoe doen. Dat kan al door iemand bijvoorbeeld te laten helpen met huishoudelijke taken.

In opleidingen in de zorg niet of nauwelijks aandacht voor dementie. Daardoor verkeerde beeldvorming: de dementerenden zijn gek. Nee. Ze vergeten meer dingen en zijn soms verward, maar zijn gewoon mens!

De situatie zoals Teun beschrijft is realistisch. Natuurlijk zijn er, en dat weet ik uit eigen ervaring, ook tehuizen waar de situatie echt veel beter is. Zijn boek is ook echt geen aanklacht tegen de tehuizen en hun medewerkers. Die doen zo hun stinkende best voor de bewoners!  Wanneer zowel besturen, medewerkers, vrijwilligers en familie van mensen met dementie een klein beetje doen zoals Teun wordt het voor veel ouderen al beter. Vergeet niet: over x jaren behoor je zelf ook tot die groep! Dit boek is de trigger, zie onderstaande hartenkreet van Teun, om iedereen daarbij te helpen!


Hartenkreet

 

Mijn naar is Teun Toebes, en ik vind dat er in dit land te weinig wordt omgekeken naar mensen die leven met dementie.

 Dat maakt mij ongelofelijk verdrietig.

 

Maar…

 

Ik heb hoop.

En dat komt door jou.

 

Door jou heb ik hoop dat het beeld van mensen die leven met dementie voorgoed  gaat veranderen.

Door jou heb ik de hoop op een betere toekomst voor de zorg voor mensen met dementie.

Door jou heb ik hoop dat iedereen de mensen zal gaan zien en niet de ziekte.

 

Waarom?

 

Omdat jij dit leest.

Omdat jij weet dat jij de toekomst kan veranderen.

 

Daarom…

Dank aan jou.

 

Was gelezen. Erna

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Jan en Sanne Terlouw - De blauwe tweeling

Afbeelding
  De meeste mensen kennen Jan Terlouw vooral als politicus en als kinderboekenschrijver. Samen met zijn dochter Sanne schrijft hij ook detectives. ‘De blauwe tweeling’ is het vierde boek in de ‘Reders & Reders’-serie. Het boek start de eerste twee hoofdstukken met de moord op twee ogenschijnlijk onschuldige mensen.  Dan volgt hoofdstuk 3, en daarmee een derde, maar de belangrijkste verhaallijn: de zoektocht naar een blauwe diamant, die samen met zijn/haar zusje ‘de blauwe tweeling’ worden genoemd. Een speurtocht in Nederland en Frankrijk door ‘amateurdetectives’, die incidenteel met de politie samenwerken.  Het boek bevat enorm veel details: kasteelheren, buitenechtelijke relaties, adoptiekinderen, zakelijke relaties, bedrijfsovernames, testamenten enz. komen voorbij De manier van schrijven is daarbij wel van dien aard, dat je bij de schrijvers aan de lippen blijft hangen. Ik tenminste wel. Soms denk je wel: beetje toevallig, maar aan de andere kant: het zou best zo kunnen gaan.
Meer lezen

Marion van de Coolwijk - Mama liegt

Afbeelding
    In de afgelopen jaren schreef Van de Coolwijk vooral diverse boeken voor kinderen, van beginnend tot gevorderde lezers, en in diverse genres. ‘Mama liegt’ is een vorig jaar verschenen thriller met een historische inslag.   Het verhaal draait om Aisa, die jarenlang door haar oma is opgevoed: papa was verdwenen en mama hield zich in plaats van met haar dochter, vooral bezig met drank en drugs. Op een van haar wekelijkse bezoekjes aan oma Anna vraagt die haar om contact met haar zus Emma op te nemen, zodat ze elkaar nog kunnen   spreken ‘voordat het te laat is’.   Dit lukt inderdaad. Emma blijkt een ware vriendin voor Aisa. Wanneer ze echter meer over de familiegeschiedenis probeert te achterhalen wordt haar dat niet in dank afgenomen.   Het verhaal speelt deels in het heden, en deels in het verleden, eind 2 e Wereldoorlog, waar Anna en Emma beiden bijna gelijktijdig   in een klooster werden geboren. Het tijdbeeld van toen lijkt heel waarheidsgetrouw. Normen en waarden, s
Meer lezen

Het geheim van de grote race - Simone Arts & Faylinn Teeuwen

Afbeelding
  Het is bijna weer Kinderboekenweek, het moment waarop het belang van lezen door jeugd extra onder de aandacht wordt gebracht. Goed kunnen lezen is immers van wezenlijk belang voor ‘als je later groot bent’. Wat ook van belang is, is, dat je lekker in je lijf zit, en een fijne conditie hebt. Dat kan door te sporten.   In Het geheim van de grote race zijn beide elementen gecombineerd. Quincy, dochter van een garagehouder, zit het liefst in een auto. Wanneer op het plaatselijke circuit een wedstrijd voor ouders en kinderen wordt georganiseerd, wil ze uiteraard meedoen. De te winnen prijs wil ze graag aan haar moeder geven, die een konijnenopvang runt. Bram, de broer van Quincy’s beste vriendin Shannah. Bram is een jongen van verschrikkelijke grootspraak, dit tot ergernis van Quincy en van zijn eigen zus. Racen is niet voor meisjes; hij wordt de wereldkampioen! Shannah vind het gedrag van haar broer vreselijk, en probeert Quincy op allerlei manieren te helpen om zich goed te kunnen con
Meer lezen